Stilstaan bij vluchten

Stel je eens voor dat je niet kunt of mag werken en er is geen financieel vangnet.
Stel je eens voor dat je kinderen niet naar school kunnen omdat je er het geld niet voor hebt.
Dat je 's avonds niet weet of je de volgende dag nog wel kunt eten.
Dat je niet kunt slapen van het geluid van bommen, dichtbij of verder weg.
Dat je weggejaagd wordt uit je eigen huis.
Voor heel veel mensen, groot en klein, is dit de realiteit van hun dagelijks bestaan.
En net zoals vele generaties voor hen gaan deze mensen, al dan niet gedwongen, op pad. Op zoek naar een beter bestaan, voor zichzelf, voor hun kinderen.
Wat zou jij doen als je in hun schoenen stond? Wat zou jij doen om zorgen, honger en gevaar achter je te laten?

De UNCHR, de vluchtelingorganisatie van de Verenigde Naties, is een paar jaar na de Tweede Wereldoorlog opgericht en vandaag relevanter dan ooit. Onlangs is de trieste mijlpaal van 100 miljoen vluchtelingen bereikt.

Wil je vaker een versje + korte blog lezen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief en ontvang een cadeautje.